išsiginčytinąjį

Dalyvis

taisyti

išsiginčytinąjį

  1. tas, dėl kurio reikia išsiginčyti

Etimologija

taisyti

<= išsiginčyti, išsiginčija, išsiginčijo <= iš- + sangrž. si- + ginčyti, ginčija, ginčijo